Gururun Sonu Hikayesi
Bir horoz ile bir eşek dost olmuşlar. Gün geçtikçe dostluklarını ilerletmişler. Bir bahar gününde erkenden buluşmuşlar, kırlarda gezintiye çıkmışlar. Bol yeşilliklerin olduğu bir çayıra varmışlar.
Eşek, horozdan müsaade istemiş. İzin verirsen biraz otlanayım demiş. Ardından gür ve taze otların arasına dalmış. Horoz, yüksekçe bir yere çıkıp etrafına bakınmış. Eşeğe doğru sinsice yaklaşan bir aslan görmüş. Eşek dostunu uyarmak için tüm gücüyle bağırmış horoz: “Üürü üüü. Eşek, horozun kendisini uyardığını anlamış, koşmaya başlamış. Lakin koca aslan da horozun sesinden korkunca işler baya karışmış. Hem eşek, hem de aslan kaçıyorlarmış. Öyle ki ormanın kralı aslan, korkudan eşeğin bile çok çok önüne geçmiş.
Eşek, önce bu duruma hayret etmiş. Sonra kendi kendine şöyle düşünmüş: “Bunda şaşılacak ne var? Benim gibi cengaver bir eşekten, herkes olduğu gibi aslan da korkuyor ve kaçıyor. Bu düşünce eşeğin çok hoşuna gitmiş ve var gücüyle anırarak aslanı kovalamaya başlamış. O esnada aslan arkasına dönmüş ve eşeği fark etmiş. “Ayağıma kadar gelen bu kısmeti tepmemeliyim demiş. Eşeği bir güzel yemiş. Zavallı eşek yersiz gururu yüzünden canından olmuş.