“Ağaç yaşken eğilir” atasözü, çocukların küçük yaşlarda öğrenmeye, gelişmeye ve şekil almaya daha açık olduğunu anlatan çok eski ve bilgece bir sözdür. Tıpkı yeni filizlenmiş bir fidanın kolayca yönlendirilebilmesi gibi, insan da çocukken iyi alışkanlıklar edinmeye, doğru davranışlar öğrenmeye daha yatkındır. Bu nedenle çocukların küçük yaşlardan itibaren eğitilmesi, güzel değerlerle büyütülmesi çok önemlidir.
Çocuk eğitimi, bir ağacı filiz verdiği andan itibaren sevgiyle büyütmeye benzer. Ne kadar erken başlarsak, o kadar güzel meyveler verir. “Ağaç yaşken eğilir” atasözü de bu nedenle yüzyıllardır anne babaların, öğretmenlerin ve büyüklerin kulağına küpe olmuştur. Küçük yaşlarda kazandırılan sorumluluk duygusu, saygı, merhamet, dürüstlük gibi değerler; çocukların gelecekte nasıl bir insan olacaklarını belirler. İşte bu anlayışla, çocuklara yönelik yazılmış kısa bir hikaye, hem bu atasözünü öğretmek hem de eğlendirerek bilinç kazandırmak amacıyla sizlerle…
Ağaç Yaşken eğilir kısa Hikâye: “Fidan ile Bilge Ağaç”
Bir zamanlar, yemyeşil bir ormanın kıyısında, küçük bir fidan yaşarmış. Adı Fidan’mış çünkü gerçekten de daha minicik, narin bir ağaçmış. Güneşi çok sever, yağmur yağınca neşeyle yapraklarını sallar, rüzgârla dans edermiş.
Fidan’ın hemen yanında ise kocaman, dalları gökyüzüne uzanan yaşlı bir ağaç varmış. Ona ormanın çocukları “Bilge Ağaç” dermiş. Çünkü yıllar boyunca binlerce fidanın büyümesine şahit olmuş, rüzgârı tanımış, kuşları dinlemiş, insanları anlamış…
Bir gün Fidan, yapraklarını sarkıtarak sormuş:
— Bilge Ağaç, neden her zaman doğru durmam gerektiğini söylüyorsun? Rüzgâr esince eğilmek daha kolay değil mi?
Bilge Ağaç gülümsemiş:
— Ah Fidan, sen daha küçüksün. Şimdi kendini nasıl şekillendirirsen, büyüyünce öyle kalırsın. Bak bana, ben gençken köklerimi sağlam tuttum, gövdemi dimdik büyüttüm. Şimdi rüzgâr ne kadar sert eserse essin, yıkılmam. Çünkü ağaç yaşken eğilir.
Fidan bir süre düşünmüş. Artık daha dikkatli büyümeye karar vermiş. Sabahları güneşe dönüp selam vermiş, yağmur suyunu boşa harcamamış, kuşlara gölge olmaktan keyif almış. Oyun oynarken çevresine zarar vermemeyi öğrenmiş. Başkalarının hakkına saygı duymayı, dinlemeyi, sabretmeyi, çalışkan olmayı alışkanlık haline getirmiş.
Yıllar geçmiş, Fidan artık genç bir ağaç olmuş. Gövdesi sağlam, dalları güçlü, yaprakları huzurla salınan bir ağaca dönüşmüş. Ormandaki diğer küçük fidanlara da örnek olmuş.
Ve bir gün, bir rüzgâr estiğinde Fidan gülümseyerek Bilge Ağaç’a seslenmiş:
— Teşekkür ederim Bilge Ağaç, beni küçükken eğittiğin için… Şimdi ben de bir gün senin gibi bilge olacağım.
Bilge Ağaç, gökyüzüne uzanan dallarıyla onu gururla selamlamış:
— İşte bu yüzden ağaç yaşken eğilir, sevgili Fidan. Her tohumun içinde koca bir orman saklıdır. Yeter ki o tohum, doğru ellerle büyüsün.